miércoles, 28 de mayo de 2008

méndez ferrín


Méndez Ferrín é a figura fundamental da literatura galega na segunda metade do século XX. Protagonizou o cambio de rumbo das nosas letras nas décadas dos sesenta e os setenta, con obras como o poemario Con pólvora e magnolias e o libro de relatos O crepúsculo e as formigas. Foi quen de construír unha voz propia e inconfundible, na que conviven realismo, fantasía e simbolismo. O seu forte compromiso político e coa lingua plásmanse nas súas creacións, tanto narrativas como poéticas.


Triste ano o que lle tocou a Ferrín, o autor galego merecedor deste premio.

martes, 27 de mayo de 2008

la que faltaba



Alguien que no sea de la familia tenía que decirlo.

domingo, 25 de mayo de 2008

abel y gonzalo caballero



Para que no digan en el Fallo de Vigo que no somos igual de cachondos.

viernes, 23 de mayo de 2008

universiada 2013


Nos vamos a quedar más colgados que el ordenador de Pedro Picapiedra. Al ataqueerl

miércoles, 21 de mayo de 2008

dos enlaces


Dos enlaces relacionados. A veces, lo que parece simple inocencia o ilusión encierra una maldad o estupidez insoportables.

No tiene mucho que ver, pero visto como están las cosas, ante las próximas elecciones autonómicas, se van preparando las posturas y definiendo los enemigos. El problema está en imaginarse a un alcalde Caballero calificando de "poco efectiva" la política de su vice-alcalde respecto al Casco Vello, por ejemplo. Con enemigos como éstos, poco necesita el Psoe para volver a mantenerse como la fuerza más votada. Si Touriño fuera capaz de vender su mensaje incluso podría imaginarse un futuro en el que Galicia dejase de vivir del enfuche.

Por lo que respecta a Vigo, en lugar de aparcamientos, bien podrían empezar por la parte de arriba, no vaya a ser que por aquí también tengamos que arrepentirnos de no haber sabido salir corriendo a tiempo.

jueves, 8 de mayo de 2008

xogo


Me desafían a un xogo deses do meme. Non caía dende había moito tempo nestas teimas, así que a collo con gusto.

Posto que o chollo ten normas, e teño feito a primeira, paso a cumplir a segunda:
  • Poner el enlace de la persona por la que somos elegidos.
  • Poner las reglas en el blog.
  • Compartir seis cosas no importantes y que nos gusten a nosotros.
  • Elegir seis personas al final.
  • Avisar a estas personas y dejar un comentario en sus blogs.
A terceira vendría a ser: que a miña señora me bique nun momento inoportuno, que a pequena lle biqué ó irmán cando están os dous no colo, pór música cando chego a casa, ler blogs no traballo, falar ben de quen me fixo mal e ultimamente durmir máis horas das que realmente necesito.

As dúas últimas reglas vounas deixar sen facer, a risco de recibilas maldicións xitanas correspondentes e que asumirei o mellor que poida.

Para compensar a miña incompetencia deixo a imaxe que rescato da memoria.

miércoles, 7 de mayo de 2008

callejeros



Teño visto antes algúns reportaxes de Callejeros. Parecíanme bastante parciais, amosando unicamente unha realidade específica coa que chamala atención. Como se un turista lle contara ós amigos as burradas que atopou na Indochina. Pero é evidente que non son así, e o digo polo último emitido sobre o Casco Vello de Vigo.

O escultor pirado que non vende a súa obra, repetindo "moita caña"; o mariñeiro que non fala co fillo por ser testigo de Jehová; os okupas rusos que tentan ter un aspecto aseado vivindo entre catro paredes sen teito; a vella á quen lle cae a casa enriba; os ionquis do chute rápido antes de collelo camión; ... eso é o Casco Vello de Vigo. Eso e o fulano que vai botar un canivete nas putas e volve relaxado antes de ir ó super.

Menos dun 2% das vivendas están en estado habitable, hai cortes de auga e luz constantes, mesmo nas vivendas e locais rehabilitados, o ADSL ou a fibra óptica son quimeras que funcionan a cachos. Os responsables do Concello recoñecen entre liñas (porque se o din abertamente os botan) que o único que se necesita son cartos para arranxar esa desfeita. E o resto son plans para presentar no Concello.

Pica a realidade, que a poñan no salón da casa e logo se diga que algo bo hai. Quizás sería mellor ter posto xunto coa realidade o cheiro a fritanga da festa da Reconquista, a xente rindo mentras se pica o seguinte ionqui oculto na ruina onde se apoia o posto de productos ecolóxicos. E logo dicir que Prisa lle ten manía a Olveira polo boiño que é. E o colmo do cinismo é o de Figueroa, que parece ter caído dun guindo de pureza, estilo Perly virxinal. El non sabía nada diso, por suposto. E se o chega saber proibe a entrada na cidade ós coruñesistas antiviguistas que veñen a contala merda que temos gardada.

Esperemos que o saiban canto antes: o Vigo real, o obreiro, é o do Casco Vello: os xubilados, os miserables amontonados nos escombros, as rúas rotas, as casas caendo. O outro Vigo, o de Alvariño, o de Freire, o de Vieira, o de Barreras, son o Vigo que cando di "emprendedor" quere dicir "escravo", que cando pensa en traballo fai especulación. Son o Vigo hortera das Avenidas, da Praza de Compostela e de Alcabre. Nada que non haiba noutros centos de lugares e que poida interesar ós callejeros.